lunes, 27 de mayo de 2013

Camín de Ninón (Semana 23) - Por Víctor Guíu


Diz que si en tiens o ninón tot ye felicidá cuasi perén,
outimismo,
carota de contentismo fato.

Per qué allora ixa tristura,
ixos amortatos ta negro fundito de bels días?

Talmén a bida mía no s´ature,
e solamen s´ature o reloch d´a nuestras coradas,
ilusions e angluzias.

O talmén á yo,
iluso pai
encara no guaire pas,
ixuplidando os presens,
m´arrastro en l´axarrantato esbenidero.

Marinero en o paramo.
Me´n pesa o corazón més que ra bida.

…………………

E diz mamita que ye gordeta e preta.
Pero ye una gordeta polida,
guallarda de caminars materlals.
Que no se´n para debán d´as tristuras e os desalientos,
con ixas sensazións de notar-te astí dentro.

miércoles, 22 de mayo de 2013

En o cado de l´alma


Anque abremos d´asperar a presertar-lo á o mes de Chunio, calo ista reseña escrita por o profesor Francho Nagore.


En o cado de l'alma, de Víctor GUIU



Iste ye un orichinal libret de poemas compartito. En formato "güeitena (o que ye o mesmo que tarcheta postal), tien 32 planas interiors, pero solo 16 pachinas lumeratas (16 por debán e 16 por dezaga). Si l'ubres por un costato, te i trobas con a colezión de poemas 24 auxilios y un niño con barba, de Pablo ROCU. Ye una colezión de dezinueu poemas en castellano. Nos premitimos reproduzir o zaguero, o XIX, que ye o más curto e se troba en a p. 16: 

"Escuché que un niño le dijo a otro / volvió el tiempo de encender hogueras / entre tu mano y la mía."

No cal fer dengún comentario: ye pro con leyer –e repensar– as tres ringleras.

Si l'ubres por l'atro costato, te i trobas con a colezión de poemas de Víctor GUÍU, diez en total. O más largo ye o zaguero, que leba o mesmo tetulo que o libret e aocupa as pp. 13-16. Os suyos son bersos azetos e somardons, feitos dende a pura enfanga, dende o total escreyimiento. Como solamén los pueden fer belunos, porque conoxen a luita cutiana e sapen o que ye o treballo zereños e as barucas que t'apamplan o tozuelo, e a soledá e a solidaridá cuan fa falta.

De toz os poemas, nos ne quedamos ta muestra con uno, "Bebe tambor" (p. 5), adedicato a Said e Luisa:

"Bebe tambor / o son d'o zielo. / Afoga tambor / a tierra yerma. / Ixuca tambor / a boz e o zierzo. / E guarda corazón / as solencas tristezas."

Un poeta gran traquea dezaga d'ixos bersos. Ye Víctor GUIU, chestor cultural, Diplomato en Filolochía Aragonesa (1ª promozión), pai d'un ninón, baxoaragonés d'Íxar (Baxo Martín), que empenta l'aragonés enta debán escribindo-lo e amostrando-lo, compartindo con atros os suyos suenios e os suyos alticamamientos. 

Francho NAGORE LAÍN



Foto: Gran BOB

sábado, 11 de mayo de 2013

Espelunga perdita -De Chuan Chusé Bielsa-


Espelunga perdita
en un país con altros luscos.
Piedras preziosas espirituals
en a casa d'o corazón.
Beyer as auguas de colors, calmas,
sentir cómo alientan olas, meditando.
Estalactitas retallatas
sobre l'orizón purpura u brioleta.
Sin fer cosa, tener-lo tot,
bibir en un palazio de silenzio, contemplando.
Te beigo, alta isla de belleza;
chardins e plachas en o zielo.
¿Por qué nos n'imos d'ista paz?
Somos tot e nos n'imos enta o fuego.
¿Por qué tan luen marchamos
e creyemos en estrelas que son fumo?
Si yo lo foi, no ye iste un buen poema.
Lo dexo en os calaxos de l'agüerro.
O poeta no escribe cosa,
o poeta prene nota de tot ixo que alienta o infinito.
O poeta s'alueña con l'airera e ye un sospiro,
o poeta cal que marche enta l'oblido.
¿Por qué zarrar os puños con zarpadas de miseria
si perén tot ye en as mans, no agafando?
A poesía quiere fer poemas
e escribe con mans buedas de poetas.
Toz somos más grans que toz os unibersos
si podemos bibir como uns eternos ninos.
Qué casa más bonica ye ista espelunga
plena d'ambra e marbre e oro d'altros mundos.
Auguas berdas, luscos calmos,
somos tot cuan bibindo por nusaltros no bibimos.
A poesía escribe con miraglos
e no quiere furtaires, a poesía escribe poesía.
Muller aimata, o corazón mío lo dexo baxo lo tuyo,
os dos chuntos contemplando lo paradiso.

martes, 7 de mayo de 2013

MALINCONÍA - De Ánchel Conte-


meso en una malinconía que o peito esclafa bota con man de piedra
en fonduras marinas d’ azuls mutables deixo reposar a uellada
... á la usma aspero como’l pescador que inmóvil no rebla
e cuan como musica invisible a tuya luz pareix emercher d’as auguas
me i capuzo i dentro t’aforgar-me-ie ansiu á tu ista tardada
en que a esbruma a luz as olas as auguas enta tu m’empentan
Vera abril 4 2012, 21 h
MELANCOLÍA
sumido en una melancolía que el pecho aplasta con mano de piedra/en profundidades marinas de azules mutables dejo reposar la mirada/al acecho espero como el pescador que inmóvil no se rinde/y cuando como música invisible tu luz parece emerger de las aguas/en ellas me zambullo en ellas entro para ahogarme en ellas asido a ti esta tarde/en que la espuma la luz las olas las aguas hacia ti me empujan

sábado, 4 de mayo de 2013

Camín de Ninón (Semana 22) - De Víctor Guíu-


Diz que si en tiens o ninón tot ye felicidá cuasi perén,
outimismo,
carota de contentismo fato.

Per qué allora ixa tristura,
ixos amortatos ta negro fundito de bels días?

Talmén a bida mía no s´ature,
e solamen s´ature o reloch d´a nuestras coradas,
ilusions e angluzias.

O talmén á yo,
iluso pai
encara no guaire pas,
ixuplidando os presens,
m´arrastro en l´axarrantato esbenidero.

Marinero en o paramo.
Me´n pesa o corazón més que ra bida.

…………………

E diz mamita que ye gordeta e preta.
Pero ye una gordeta polida,
guallarda de caminars materlals.
Que no se´n para debán d´as tristuras e os desalientos,
con ixas sensazións de notar-te astí dentro.

viernes, 3 de mayo de 2013

Nuebo testamén en Aragonés



Fuande: Radio Samianigo


El antropólogo, escritor y sacerdote Ricardo Mur, párroco de Biescas, ha realizado la traducción íntegra del Nuevo Testamento en lengua aragonesa, que se presentará el 17 de mayo en la Casa de la Cultura Antonio Durán Gudiol de Sabiñánigo.
En el acto, además del autor, participará el Obispo de Jaca, Julián Ruíz y representantes de la Sociedad Bíblica, la Promotora Española de Lingüística, el área de cultura de la Comarca Alto Gállego, Ayuntamiento de Sabiñánigo y miembros de las diversas confesiones cristianas de la localidad, ya que el acto está organizado por el Equipo Ecuménico de Sabiñánigo.
Ricardo Mur, pasó su niñez en Panticosa donde comienza su interés por el aragonés que hablaban los mayores de la localidad. Su primer libro escrito en aragonés se basaba en esos primeros recuerdos de la lengua y como autor de la traducción del Nuevo Testamento también se ha basado en ese aragonés de la zona central.
Mur señalaba que la traducción la realizó hace 30 años en su etapa de estudiante en Salamanca pero hasta ahora no había visto la luz “cuando el evangélico John Persons de la Sociedad Bíblica mostró su interés en editarlo”