domingo, 18 de noviembre de 2012

Tasmania (De Chusé Raúl Usón)


Anuet yere mirando-me a televisión acoflato con desgana en o sofá cuan de sopetón m’encerté con un programa d’ixes sobre a naturaleza. M’almiró que lo fesen a ixas horas cuan a toz nos pertocaba estar trusquindo basuera televisiva. Yera sobre Tasmania. O clima de Tasmania, a fauna e a flora de Tasmania, a historia de Tasmania, os aboríchens de Tasmania. Imáchens preciosas, auguas lempedas, verdiscas selvas australs, bonicas tucas nevatas se sucedeban a l’arreu en a pantalla. O programa m’enganchó. Parlaban d’o chenocidio d’o pueblo tasmán e d’a exterminación d’un lupo marsupial clamato tilacino. He de decir que, no sé per qué, ixes zaguers sers, ixes zaguers representans d’una especie siempre m’han trucato l’atención, siempre m’han fascinato. Qué se podrá veyer en a nineta d’os suyos uellos? Millor dito: qué se podría veyer en o suyo fondo de uello en o momento chusto d’a suya muerte? A suya cadena d’ADN?, O mitocondrial?, 55 Cancri?

Per o reportache m’enteré d’o nombre d’a parella d’os zaguers nativos tasmans: William Lanne, muerto en 1868 e a recachuda Truganini, que le siguió diez anyos dimpués, e alavez, como un eslambio, cruzón o mío pensamiento a zaguera muller que fabló cornico, Dolly Pentreath, fenecita en 1780 u Ned Maddrell, d’a vecina isla de Mann.

O gubierno de Tasmania ufriba una recompensa de 5£ per cada adulto aborichen e 2£ per cada nino capturato vivo. Per un tilacino, 1£. Os colonos apreseguiban a os tasmans pa asesinar-los sin piedat. Con as suyas piels s’atrapaciaban unas maletas a saber qué pinchas. Igual suerte correría o tilacino, encara que habría de decir mala astrugancia, perque a suya pelleta, a suya aspra, beroya y atigrata pelleta tenió a mala suerte de meter-se de moda entre a burguesía de Londres. Ixo e as esferras que gosaban fer entre as cotonosas arramatas de uellas d’os colonos blancos fación que o numbro de tilacinos s’achiquise decamín.

O día 7 d’octubre de l’año 1936 en o parque zoolochico de Hobart, a capital d’a isla tasmana, moriba o zaguer exemplar de lupo marsupial u tilacino –como aquel kafkiano artista d’a fambre–, o mesmo día que o Gubierno de Tasmania, ixe que lo incluiría dimpués en o escudo suyo, decretaba a suya protección. Extinguito e protechito o mesmo día.

1 comentario: