jueves, 27 de diciembre de 2012

Albada del Nazimiento; la Orquestina del Fabirol http://es.filesmap.com/mp3/q0LF/la-orquestina-del-fabirol-albada-al-nacimiento/

viernes, 21 de diciembre de 2012

A punto día (De Anchel Conte)

soflo de bisa n’a cara la calma arriba no hi remane si que o buena nueit d’o día que s’acaba amagau entre os linzuelos e a cabecera airera incontenible aguarda á punto’l día un beso que talment t’arrapará con as mías mans collanas sinse grolleo entre as de tu acolladas cuan tot s’amansa e pareix que entre os dos s’aduermen cosidarers cuerpo sexo esmo yes tu qui como ánchel d’amplas alas baixo a suya uembra m’acubilla mientres aguardo l’alba Fuande: QUeremos más obras de ANchel Conte

martes, 18 de diciembre de 2012

Bideo 4º Slam Poetry Zaragoza

http://vimeo.com/55717892 En o menuto 3.28 Virgilio Aljama con a bersión d´a nana de Victoria Nicolás. En o menuto 6.10 Víctor Guíu con "Camín de Ninón".



.

domingo, 16 de diciembre de 2012

Atra begata l´aragonés n´o Slam

Atra begata més, Víctor Guíu tornó a rezentar n´aragonés en o IV Slam Poetry -día miercols 12 d´Abiento-  (u Salami, como gosa dizir uno d´os enfiladors, David Gimenez).

Virgilio, de "Escoria Oriental" también cantó n´aragonés a nana de Victoria Nicolás.

Fer besible l´aragonés, amonico amonico, e con rasmia e dulzura.

.

Foto: Isabel Izquierdo

jueves, 13 de diciembre de 2012

Camín de Ninón (Semana 7) - De Víctor Guíu-


“Fato tu. Fato yo. Pos fatos toz”.

No se´n eban parau cuenta?
Dende que ixo que se i diz España ye o primer mundo (alto u baxo)
Pos ixo.
Nos emos trobato en país moderno,
de fatos ta cutio,
con milentas de dreitos fundamentals,
sin de ambista dica fatezas borinas.

Me´n merqué un libro:
cuaranta semanas; cuarenta poemas.

Cuan pares cuenta en ixo,
mesmo, per exemplo,
aber un fillo…

Ye més de més.
Toz os ombres (e mullers) lo sapen.

L´angunia d´a ziudá s´empenta en a mia cara.
Entre leitos e leitos.
E agudos pensamientos de pensaroso.

Allora riño con as trunfas de Montgómery.
E riño con o tape mucoso.
E  con autors de ixos libros d´empreñatas.
E con autors empreñatos de ixos libros sin de brenca ni meya.

E riño mesmo con yo.

martes, 11 de diciembre de 2012

A tardi (de Ánchel Conte)


ista tardi fui alarguindo-se entre os monts os tuyos ricuerdos
e o mar que pareix... adormir-se n’una royenca calma
aquí yo solenco naufrago n’un oceano d’ausencias
no sé á qué trallo acarrazar-me ta mantener-me sobre as auguas
si fer-lo á tanta color d’ista primavera que per tot esclata
á ixas rocas tintadas multicolors que pareixen imitar os tuyos uellos
cuan s’emplenan de luces vivas ta reflexar a mía mirada
u simplement deixar de pensar e que o viento
que me trai o bayo d’escuma sal peixes e algas
m’encapine ta no sentir res que no seigan as tuyas mans
tovas alas de bisa afalagando-me con as suya plumas a cara




Fuande: Queremos más obras de Anchel Conte

sábado, 8 de diciembre de 2012

jueves, 6 de diciembre de 2012

TODAS AS COLORS D’O LUSCO (De Ánchel Conte)



m’has pintau de tardi a gollada todas as colors d’o lusco se i son complegadas
m’has sembrau o peito con as soledaz de todas as arenas de desiertos que amo
lunas e estrelas sobre as dunas d’o mío vientre yeran os tuyos besos
oasis de augua vivificadera la tuya umbrosa boca ubierta en sonora catarata
fuez de chelo e fuego los tuyos didos promenando-sen sobre o mío sexo
..
suenio tan reyal que d’a toza viella d’iste cuerpo rechitaban bollons que flors serán mañana




Fuande: Queremos más obras de Anchel Conte

martes, 4 de diciembre de 2012

viernes, 30 de noviembre de 2012

Camín de Ninón (Semana 5) - De Víctor Guíu-


O parau que no fa cosa.
Biache.
Tornato á ro Inaem.
Debanta-te-ne, Lazaro¡
E camina.
Troba (autibamén faina)

Peitos implitos.
Desempolbar bezicletas d´estío

Lo se sapen toz.
Si.
No cal fer més.
(Ixo d´o Facebook)

jueves, 29 de noviembre de 2012

UEMBRA ROYA D’O TUYO RISO SOBRE PAISACHES QUE AMO (De Ánchel Conte)



A SOLEDÁ a lasveces se desfraza de maitín rotilant u s’amaga dezaga d’a clucada d’o mesache que se me mira e me preta fuego u ye una cuasi invisible chanciana azul cobol solenca n’o prau u serol acordadu en melodía de l’aire d’una fuella que cai abonico cunada per o viento u o més altero volito sin meta d’un sospiro cuentra o lusco
puet estar tot u cosa u talment ixe fizón rella d’alatre luciada que me dispierta de botiboleo fincau n’o esmo alcaso a man que esforica n’a gollada incolora que deixés calcada en toz os papels en blanco an que pensabe calar o tuyo nombre con imborrable tinta china
ye a tuya ausencia ferida siempre ubierta n’o costau lanzada de mil voces fuyideras per a que gotiando no tresmina si que a raxinisa miel sanadera d’o tuyo nombre me i encleto ta que dengún no te me furte e pa cutio en yo contine xerata viva la uembra roya d’o tuyo riso tintando paisaches que amo e mesmo en suenios con tu naveso

Fuande. "Queremos más obras de Anchel Conte" 

lunes, 26 de noviembre de 2012

Camín de ninón (Semana 4- de Víctor Guíu)


Digo-lo-ne?
Cuan creye uno de firme que ye o suficien aprestato ta dixar fer a  platera sensazión de un yayo sin de nietos que creye oportún informar d´a suya desgraziata conzenzia decimonónica?

O siga dito isto en breus,
as glarimas d´o yayo,
que bien que se balen dople.
E a responsabilidá de no saper guaire bien do n´ir,
ni sisquiera de an en bienen.

sábado, 24 de noviembre de 2012

PAVESE E TU N’A MEMORIA



Pavese un poeta á qui amo escribió
... “no m’agrada a ulor d’o esperma que no ye de yo”…

E yo que muitas veces pensabe igual digo agora que no
que l’aglor que que me gusta me fa contento e m’estremolece
ye a d’o tuyo esperma calient e fuerte
cuan me me ruxa as mans
e con uellos estreñius ta poder ulorar-lo millor
m’enfonso n’o tuyo vientre


(de Ánchel Conte)

viernes, 23 de noviembre de 2012

BAIXO SOLERAS PALMERAS (De ÁNchel Conte)


una man sobre a foyeta
me mera á fuego o siñal d’a tuya susencia
... me devanta n’a piel ixambres bomboniadors cuan arrapau
siento o suyo descenso dica la espalda
e bi debuixa paisaches n’os que tantas vegadas
nos semos dentraus libres ta en soledá amarnos…
royencos azirons d’agüerro e mimosas de primavera floreixidas
renaixen en yo baixo a gasa e o cotón d’a tuya inasparada caricia
rechitan desiertos rusients en combate con plachas d’auguas frescas en calma
cuan tova como un beso a man s’eslisa dende o dorso enta o peito
e esdeviene violenta clamor que m’engarona en amanar o sexo…
sonío u alcaso soi dispierto …
cubillau baixo soleras palmeras en metá do saso repinchadas
o miraglo contina porque luen de toz bi reposo cunau per aquel leve sospiro
que adormiu deixés n’o mío odiu e dellá d’o tiempo bi remane vivo

De Ánchel Conte

domingo, 18 de noviembre de 2012

Tasmania (De Chusé Raúl Usón)


Anuet yere mirando-me a televisión acoflato con desgana en o sofá cuan de sopetón m’encerté con un programa d’ixes sobre a naturaleza. M’almiró que lo fesen a ixas horas cuan a toz nos pertocaba estar trusquindo basuera televisiva. Yera sobre Tasmania. O clima de Tasmania, a fauna e a flora de Tasmania, a historia de Tasmania, os aboríchens de Tasmania. Imáchens preciosas, auguas lempedas, verdiscas selvas australs, bonicas tucas nevatas se sucedeban a l’arreu en a pantalla. O programa m’enganchó. Parlaban d’o chenocidio d’o pueblo tasmán e d’a exterminación d’un lupo marsupial clamato tilacino. He de decir que, no sé per qué, ixes zaguers sers, ixes zaguers representans d’una especie siempre m’han trucato l’atención, siempre m’han fascinato. Qué se podrá veyer en a nineta d’os suyos uellos? Millor dito: qué se podría veyer en o suyo fondo de uello en o momento chusto d’a suya muerte? A suya cadena d’ADN?, O mitocondrial?, 55 Cancri?

Per o reportache m’enteré d’o nombre d’a parella d’os zaguers nativos tasmans: William Lanne, muerto en 1868 e a recachuda Truganini, que le siguió diez anyos dimpués, e alavez, como un eslambio, cruzón o mío pensamiento a zaguera muller que fabló cornico, Dolly Pentreath, fenecita en 1780 u Ned Maddrell, d’a vecina isla de Mann.

O gubierno de Tasmania ufriba una recompensa de 5£ per cada adulto aborichen e 2£ per cada nino capturato vivo. Per un tilacino, 1£. Os colonos apreseguiban a os tasmans pa asesinar-los sin piedat. Con as suyas piels s’atrapaciaban unas maletas a saber qué pinchas. Igual suerte correría o tilacino, encara que habría de decir mala astrugancia, perque a suya pelleta, a suya aspra, beroya y atigrata pelleta tenió a mala suerte de meter-se de moda entre a burguesía de Londres. Ixo e as esferras que gosaban fer entre as cotonosas arramatas de uellas d’os colonos blancos fación que o numbro de tilacinos s’achiquise decamín.

O día 7 d’octubre de l’año 1936 en o parque zoolochico de Hobart, a capital d’a isla tasmana, moriba o zaguer exemplar de lupo marsupial u tilacino –como aquel kafkiano artista d’a fambre–, o mesmo día que o Gubierno de Tasmania, ixe que lo incluiría dimpués en o escudo suyo, decretaba a suya protección. Extinguito e protechito o mesmo día.

sábado, 17 de noviembre de 2012

Camín de Ninón - Semana 3- (de Víctor Guíu)


“Toz os ninons se´n bienen con un pan baxo ro brazo (u dos, si son chiquez)”

Quí dizió  pan?
Quí dizió medrana?

Mentira.
Cochín mentira; costruzión sozial rematata,
ta fer mal.

Os ninos de perén se´n bienen (alto u baxo) con diez Euros menos baxo ro brazo
Os que cuesta n´as oligarquías boticas os analís d´empreñatura.

Bai, allora son cosa amorfa, encara, ixo dizen.


O nuebo acarrazo á ra mai,
camín per as suyas ormonas pegallosas.

jueves, 15 de noviembre de 2012

Poema (de Ánchel Conte)


………………………….
……………………………
O mío cuarto atra vegada. As mías cosas que quiero á fuerza d’estar con yo: libros, tinteros, estampas y ixe florero viello d’añadas con fuellas secas d’agüerro…Cosa ¿verdá? No, entr’ellas he rosigau o tiempo de cada día. Son testes d’o silencio, y he plegau à amalas como cualcosa de yo qu’esdeviene cuerpo y sudor…He deixau de zaga o mar y as carreras. He tornau n’iste mundo pequeñé, amagau entre cuatro paretes, an yo só yo, y an a vida se fa tranquila, sin prisas. Ye a paz luen de temors y misterios. Aquí tó ye tan fácil, tan sencillo, qu’una güellada esbrizna misterios y espanta temors…Ni a sangre perbulle…As mías cosas de siempre…A paz abastada d’o pueblo…A soledá d’o cuarto. Y afuera o río pasa, igual como ayer, cantando.
(Escrito en 1969, dimpués d’un cabo semana en Barcelona, n’o mío cuarto d’a Fonda Sánchez en L’Aínsa)


LOS POEMAS DE HOY ESTÁN ESCRITOS EN 1968 Y 1969 Y PUBLICADOS EN 1972 EN “NO DEIXEZ MORIR A MÍA VOZ” (Colección El Bardo, Barcelona).
CUARENTA AÑOS HA HECHO HACE UNOS MESES…Y LA VIDA SIGUE
HE CONSERVADO LA ORTOGRAFÍA USADA EN AQUEL MOMENTO ...EN QUE EL ARAGONÉS COMÚN LITERARIO DABA SUS PRIMEROS PASOS

miércoles, 14 de noviembre de 2012

Camín de Ninón- Semana 2- (de Víctor Guíu)


Güei me debanto e soi bertiz cobalto d´a  piramide de ¿Maslow?
Ayere, sin dembargo,
me chité n´os soleros,
alazet de piramide.
Feito e més desfeito de guambra.

Barco e desoro d´a mía tristura.
Que en ba e torna ta ra tierra,
cuan mira ro suenio polido d´o ninon suyo,
a  ra falda d´o leito
que se´n torna frior e baruca.

Güei me debanto, ensisto
E soi o bertiz cobalto d´a piramide de ¿Kefrén?
¿U Micerinos?

O lumero uno d´as presonas.
O poeta e falordiaire que s´ascuita cuan charra.
Ista nuei estase de rebés.
Blincaré de pares as escaletas.
M´amortaré de yo e ta yo.

E maitín,
seré.
Sin guaire cosa que trafegar.
ni casa mía, ni fillos,
ni esbenidero,
ni ilusión.

Tornaré á puyar escaletas,
e á baxar-las.
Lo me dizió ro mío endocrino.

Ixo rai,
dizió,
que fese esporte.

lunes, 12 de noviembre de 2012

PIENSA EN DOS HOMBRES QUE SE MIRAN (de Ánchel Conte)


Piensa un momento en dos hombres mirando-sen fito fito
muit cerca la un de l’atro u mesmo tocando-sen as mans
no tarten ni una parola se siente tot ye silencio intimo
dengún no los vei cuan dibuixan un riso
perque os didos ya no se rozan s’apretan 
se sienten felices como ninos
entre que inorantes de toz s’abracan sin vergüeña 

Caduca un momento en parolas prohibidas en prohibius ceños
dicir te quiero per eixemplo
fer-se una caricia 
una uellada
un beso
son dos hombres que se aman e cal que lo saba o mundo entero

Esmachina que somos tu e yo ixes dos hombres
piensa que te digo te quiero
que te foi un afalago
que te acaricio
que te beso
no parles no digas cosa
sabes que te quiero e res no aspero
prou ye que te deixes amare
ta que d’o corazón me creixan romers
e estrelas royas de mar n’os güellos
ta que se faiga musica l’aliento
e que t’amorosiar-te como mereixes
tu alegría de cada día nuevo
por ti me torne escuma augua boira e viento


(O poema lo tenebe escrito fa bels meses e no me cuacabe, pero hue, cuano o tribunal constitucional nos ha feito mes libres, creigo que ye oportuno calar-lo. Anchel Conte)

lunes, 5 de noviembre de 2012

Camín de ninón (Semana 1) - De Víctor Guíu-


Tiengo una cotorra archentina bibindo n´o rafe d´a finestra.
De isto, dize que fa més d´un mes.
E me´n sicoanaliza dende que surte o sol.
¡Tiengo á ixa mandarra cotorra
bibindo n´o rafe d´a finestra!.

No aduer-me, ni sisquiera no siente.
S´ha trafegato ro rispeto á ro mirallo,
e o sicoanalís.

Tiengo á una mandarra cotorra archentina bibindo n´o rafe d´a finestra.

La intentaré amortar
pero dixé de prexinar-lo-ne.

Me rondioron ecolochistas per os míos sueños.
E tamién limacos enzerrinatos qu´asperaban que feran cosa.

Mientres tanto.
¿Sapeban-lo-ne?

Tiengo una cotorra archetina bibindo n´o rafe d´a finestra.
Pensamientos á parti.
cuan m´aduermo,
ye ixa paradoxa de i beyer-me embolicato en linzuelos,
cansato con ers,
con toz,
mesmo con yo.


Cuan callas (de ÁNchel Conte)


subitament a tuya mirada se tinta de malinconía
enceta un misterioso viache
e callas
... foi d’o tuyo silencio melodía
con que aturar atra vegada os tuyos uellos
agora en transito entre o cielo e a nada
mar profundo a tuya uellada
paxento n’os tuyos praus de posidonias
e sondormius toz os sentius bi aguardo a tuya tornada



Vera, 14 d’abril de 2012, octogesimo primer aniversario d’a proclamación d’a II Republica

miércoles, 31 de octubre de 2012

Poemas (Ánchel Conte)


DE YO MESMO RENAIXIU

me fas present d’a chenerosa luna plena d’o tuyo riso que amago en secreto
como apreciada alfay
a ta que dengún no la furte nian la veiga intanchible tesoro
enforicada n’a més recóndita espelunga d’o profundo mar d’os míos sentius 
brila igual como faro que marca las mugas d’a mía propia persona dende drento
luces irradia que levan a tuya musica como lo siñal d’identidá dellá de paisaches indefinius
con ela me’n voi en ascendent volito t’alcontrar-te sobre praus de pentineta floreixida 
..
yo renaixiu de yo mesmo de yo mesmo creixiu 
dica apercazar o tuyo aliento con a boca e en sereno beso trasquir-lo entero
28 octubre 2012


EMBRA QUE UEMBRAS MATA 

Viene-te-ne ta yo desimulau embolicau en pallada d’estrelas
caye-me dende alto ruixa-me guarda esdeviengo luz d’a tuya luz
espiello de nueit silent an te multiplicas per mil me foi 
bañau d’astros sondormiu siento que sinse boca me besas
yo feble brin de tasca arrocegau navego n’a tuya mirada celeste vuelta 
debuixada dellá de de toz os oceanos e continets esmachinables 
de toz os serols de firmamentos t’an como enlucernau paxaro me levas

luminosa uembra que uembras mata tu yes

callau arribas n’iste momento que atura o tiempo de soledá indolora
convertiu en minima gota d’augua luminiscent en yo t’ amagas
didos de boira man amorosa dandalos calmas penas sotovas 

ninón adormiu n’o mollo leito d’os míos brazos 
o sobreixido riu de blanca leit zucrosa d’o tuyo peito espullau m’afoga
..
perdiu cielo toz os luceros de l’alba n’a tuya polidez s’amatan 


TOVO FLOCO DE NIEU

... Ista nueit soledá e talment tristura
m’enforico n’una uembra luenga sinse mugas
me i pierdo conscient e no siento cosa
ixarno as buegas d’imposible definición
a tuya ausencia prene color e forma
talla como dalla como soga escaña

Res no soi cuan me’n fuis d’as mans
pilazanas sinse alas que á tentons te buscan e no t’abastan
te me fincas chicota e dolorosa puncha de barza
n’o més recondito rincón de l’asperanza

Torna
pleve-me feito ezbruma
cotón de zucre
augua de rosas

Torna

e tot reviendrá á ocupar o suyo puesto
o cielo n’o cielo
o ríu n’o ríu

esbrisa-te en yo
en yo vivindo

tovo floco de nieu sobre o corazón dormiu



CUAN TE’N VAS

Te’n vas e en l’aire queda pinchau o misterio d’ un rayo de luz
... o zaguer rastro de l’azulenca lumbrera d’a tuya uellada
que como manso riu d’aguas calmas engarona la casa
tu
remanes en parez libros cuadernos papels e lapiceros
tu
ocupas o espacio que con o tuyo bayo de tierra mullada s’enampla
creix dellá de todas as cosas visibles dica esdevenir mundo inabracable
an que perder-se no ye perder-se sino trobar toz os puntos cardinals
que sinse mirar-me cielo u broxulas ta no esbarrar camins me valen
o norte luminoso dreito viero d’a tuya mirada
o sur cascabillero d’o tuyo riso o este retendadero d’a tuya boca
l’ueste d’o tuyo sexo que me crema ideas e abrasa entrañas

lueñes u cerca con tu o mar a tierra o cielo desdibuxan lindes
o cuerpo tuyo entre os mío brazos ye a mida esacta
con a que mensurar espacio e tiempo e devantar as alas
en ciego volito de cuca de luz per a tuya luz enlucernada
enta un mundo sinse nombre infinidaz inominadas
que en tu empecipian e con tu rematan

seguindo o rastro d’ixa estela me deluyo n ‘a tuya l’alma




Fuande: "Queremos más obras de Anchel Conte"

lunes, 29 de octubre de 2012

SONETOS D´AMOR E GUAMBRA (De Chusé Inazio Nabarro)





EN OS LABIOS DE L´AIRE L´AIRE BEBE

A silaba - aboz que te ricuerde-
busco. A flor ausén d´a tuya boca
que á la canzión y á lo beso me comboca.
Zimbal de bronze en un fenero berde.

Labios que brotan. Rya flor que muerde.
Ixa boca que luz e flors imboca.
Ixa boca que nunca s´entiboca
(que corta raso y canta o que pierde).

Una silaba busco sin fer planto
que á tu sáclame., y enta tu me lebe
(mes naxe e rabienta á o tuyo canto...).

No bi ha dengún remeyo que me prebe.
A tardata entona un triste canto.
Y en os labios de l´aire l´aire bebe.

PIENSA EN CHARLOT MINCHANDO UN ZAPATUZIO

Piensa en Charlot minchando un zapatuzio,
en un esbol de foscas picarazas
sobre bel cuatrón plen de cardigazas
u en a solenca flor de l´alparnuzio.

Tamién piensa en un biello casaluzio
con puertas que se´n salen d´as alguazas.
(An toz es cristals son feitos micazas,
as biegas son queratas, e un gatuzio

- os güellos luzernetas chiminucas-
as cambras esnabesa y os posientos,
prebando de cazar ratos de guambra...).

Biengo d´astí dán brotan as barucas.
Cuan soi sin tu a luz ye negra. Y, á tientos,
escusero abanzo per a cambra.



Nabarro, Chusé Inazio; "Sonetos d´amor e Guambra"; Consello d´a Fabla Aragonesa; Colezión A Tuca lumero 4; Uesca, 2001

Antis.. cuan yeras (de Víctor Guíu)



Cuan Europa me s’estricalla,
esbarando-se,
de raso dica ras nueis,
ixas foratatas de zielos foscos,
sin de denguna traza de no beyer-te,
u asabelas begatas,
sentir-te-ne.

Per ixo.
e per tot.
e per quefers que en tornan,
tornando-sen trucos sin de demés.

Agora yo.
Allora tu.
Talmén nusatros.
de seguras cuan yeras.

Cuan yeras no yeras tampó,
u alomenos,
estiés guallarda fegura d’o que querebas                                              
estar.

Troba ra rima,
antis,
cuan yeras Europa.

miércoles, 24 de octubre de 2012

The Optimist (2) - De Ernesto Jartillo-


“Se ficó en un inte.
Feba tornapión de puesto en puesto,
de lugar en lugar,
como un pelegrín que troba cantas
a ra guambra suabura d´o Moncayo”


LIBELULAS N’O PEITO (De Ánchel Conte)



escando aire alcontré o tuyo aliento
busqué augua e me dies a mirada
querebe fuego e trové o tuyo beso
..
en revellar cinco alas en luminoso volito
revoliaban sobre o tuyo peito
libelulas naixidas n’os polpillos d’os míos didos


Fuande: QUeremos más obras de Ánchel Conte 

martes, 23 de octubre de 2012

O bibilón




Os tuyos chirmans te se minchan d´o tuyo aimor bibilón,
perque lis agana.

Perque mos agana minchar l´aimor perén d´o que ta cutio yeras,
yes,
o bibilón que fa cariño e desfá preocupazións.

O bibilón de zielo.

Peque mos agana minchar-te ixe aimor,
os zielos,
e o bibilón.

V. Guíu (o día que Manuel cumpliba un año)

UEMBRA QUE UEMBRAS MATA (De Ánchel Conte)

... Viene-te-ne ta yo
desimulau embolicau en pallada d’estrelas
caye-me dende alto
ruixa-me
guarda me
torno luz d’a tuya luz

espiello de nueit silent
an te multiplicas per mil
me foi
bañau d’astros
sondormiu siento que sinse boca me besas

yo feble brin de tasca arrocegau
navego n’a tuya mirada celeste vuelta
debuixada dellá de de toz os mars esmachinables
de toz os serols de firmamentos
an como enlucernau paxaro me levas

luminosa uembra que uembras mata tu yes

callau arribas n’iste momento que atura
o tiempo de soledá indolora
esdeveniu minima gota d’augua
luminiscent en yo t’ amagas
didos de boira
man amorosa dandalos calmas penas sotovas

ninón adormiu n’o mollo leito d’os míos brazos
o riu de leit zucrosa d’o tuyo peito espullau m’afoga

perdiu cielo toz
os luceros de l’alba n’a tuya polidez s’amatan

(Fuande: Queremos más obras de Anchel Conte…)

VIESPRA SINSE TU EN UESCA (de Ánchel Conte)

...
qué tarde tan luenga
que sinse sentiu s’etiraza en horas de galbana
caitas n’o bueito

si manca la tuya presencia tot se descomposa desintegrau
cosa no ocupa o suyo puesto
o mío mundo chicorrón enforicau en cuatre parez
tan fácil de mensurar s’esbarafundia

e aquí mirando-me cayer o lusco dende o balcón
a capeza mesa entre os arrupius uembros
veigo retallaus cuentra imposibles luces
conoixius perfils d’ista ciudá n’a mía esencia fincada

me deixo arrocegar sinse garra dolor
 pon de mal me prevoca ista malinconía
que m’empuxa
dilla d’os més lentos menutos que quieren eternizar-se cuan te pienso
 e con yo no te tiengo

o tiempo no se ye muerto
as tuyas mans entre os cabellos chugando
me deixas debuixadas
remeranzas de montañas
ta tu inventadas
os dos sobre fresca tasca de chanzianas tintada

os dos desnudos chitaus en plachas desiertas de mars que no has visto en nueit estrelada


(Fuande: Queremos más obras de Anchel Conte…)

jueves, 18 de octubre de 2012

The Optimist (n´aragonés)

“Me´n soi puyando a ras ringleras d´as nueis.
D´allí se i beyen millor ras cosas.
Toz somos muito más,
muito más que miquetas e que suenios.”

Ernesto Jartillo


Aparexita en The Optimist, proyeuto literario d´o dinamizador cultural David Giménez.

Tambors (De Víctor Guiu)


"Bebe tambor
o son d´o zielo.

Afoga tambor
a tierra yerma.

Ixuca tambor
a boz e o zierzo.

E guarda o corazón
e a solenca tristeza."


Víctor Guíu

TU E A PLEVIA (De Anchel Conte)

iste maitín de plevia e luces grisas
plegas ta yo con a suavedá d’a bisa
con a musica de l’augua
... m’abrazas
e o beso que me fas tiene sapia de sal e algas
ye puro suenio tan reyal
que me trobo mullau de tu en cuerpo e alma

De "Queremos más obras de Anchel Conte"

martes, 16 de octubre de 2012

Palestra (de Ana Giménez Betrán)





Quiesto Quiné. Me pides que te rezente a istoria de tus pais, que ye a tuya mesma, dizes. E no t´enquibocas, siempre serás o que se´n fue, pero tamién ye zierto que tiens una bida por debán. Mira d´aprender o que puedas e de no dar que dezir a naide. Por agora no puedo escribir-te cosa más, no me salen as parolas; da-me tiempo, dixa-me a yo que remugue y estomague o suzedito, talmén asinas torbe bella esplicazión que m´aconorte.






...............................

Giménez Betrán, Ana; "PALESTRA"; Publicazións d´o Consello d´a Fabla Aragonesa; Serie Cheneral en Aragónes; Uesca, 2006.

domingo, 14 de octubre de 2012

Entre suenio (De Víctor Guíu)

Entre suenio e suenio

limonada.
Quita sete,
Asprea garganchón,
De raso.
limonada
entretién o forato d’a baruca.
tozolón y en pie.
Absuelbo e...
destín.

.

De Ánchel Conte (1968)

Y tó que tos digo, amigos
d’aquí y d’astí y d’allá,
tó, o sé de seguro,
son cosas qu’atros han dito,
qu’atros antis más
han sentiu, y que uey
sentíz con yo…
A mía voz
tremola con os aires,
brila con o sol,
se chela con os cierzos,
s’aflama con as calors…
A mía voz ye a de tú
y a d’ixa chen
que no conexemos
ni tú ni yo.
Ye a vida de nusatros,
d’os qu’encara semos ninóns
con o peso d’as añadas
y as arrugas d’o dolor…
A mía voz
en tiengo encara de voz?-
ye de tú, amigo,
no a deixes morir en yo.

(escrito en 1968)

Escritos en 1968 y 1969 e publicaus en 1972 eb “NO DEIXEZ MORIR A MÍAVOZ” (Colección El Bardo, Barcelona)

miércoles, 10 de octubre de 2012

Tres bersos (De E.Jartillo)

"Sin de suenios.
Son estatas as glarimas,
se´n ban d´ellos."

NI MAN NI BOCA T’ALCUENTRAN (De Ánchel Conte)


... l’ausencia ye o reloch que mide os míos días
un día sinse tu no tien limite nian horas
dos días ya ni sé cuánto contan
con cinco lo tiempo creix s’eterniza
ai d’as horas que espiritan
d’os días que no terminan
d’a soledá en que me deixas
cuan en cayer a nueit
ni man ni boca con tu no s’alcuentran

lunes, 8 de octubre de 2012

Repetizións poeticas (de Víctor Guíu)

(Ta o mío amigo, David Giménez "el Imperdible")

Güei,
que no me repito,
mesmo ayere,
son ius toz cara as nuestras caras Bs.

An se´n foñan as cribazas fredas d´as mans nuesas.

U,
tamién,
u,
manimenos,
escribindo ixa nota que´n remera... dica ro punto e fin.


.

viernes, 5 de octubre de 2012

Mapa Lingüistico d´Aragón

Descargar en:
 
 
Coordinado por José Ignacio López Susín. Textos de J.I. López y Natxo Sorolla.

Edita Aladrada Ediciones con la colaboración de Associació Cultural del Matarranya, Centro de Estudios Ribagorzanos, Consello d’a Fabla Aragonesa, Fundación Gaspar Torrente, Iniciativa Cultural de la Franja, Institut d’Estudis del Baix Cinca, Ligallo de Fablans Zaragoza y Rolde de Estudios Aragoneses.

Libro + mapa. 40 páginas. 2012

978-84-939333-8-8    PVP (IVA incluido) 8,00 €    (precio especial para socios de REA: 5 €, puedes solicitarlo a coordinacion@roldedeestudiosaragoneses.org
 
 
O Estatuto d’Autonomía d’Aragón de 2007, igual como a Lei 10/2009, d’uso, protezión e promozión d'as luengas propias d’Aragón, prescriben a nezesidá d’establir as zonas d’utilizazión predominán de l’aragonés y o catalán. En iste triballo se replegan os monezipios que s’encluyen en ixas zonas, prenendo como alazet l’abamproyeuto de Lei de Luengas que o Gubierno d’Aragón fazió publico en 2001.
----
Tant l’Estatut d'Autonomia de Aragó de 2007 com la Llei 10/2009 d’ús, protecció i promoció de les Llengües propies d’Aragó prescriuen la necessitat de declarar les zones d’utilització predominant de l’aragonès i el català. En aquest treball es recullen els municipis inclosos en ambdues zones, prenent com a base l’avantprojecte de Llei de Lengües que el Govern d’Aragó va publicar en 2001.
-----
Tanto el Estatuto de Autonomía de Aragón de 2007, como la Ley 10/2009, de uso protección y promoción de las Lenguas propias de Aragón prescriben la necesidad de declarar las zonas de utilización predominante del aragonés y el catalán. En este trabajo se recogen los municipios incluidos en ambas zonas, tomando como base el anteproyecto de Ley de Lenguas que el Gobierno de Aragón publicó en 2001.
 
Fuente: Rolde de Estudios Aragoneses
 
 

TIEMPO FURTAU (De ÁNchel Conte)


cada hora furtada ye un mar de silencios tresbatius
 islas ignotas que no tienen respuesta

cada minuto perdiu allera como ríu esbarrancau
arrocega ilusions e deposita piedras

cada segundo que no me das esdeviene
fusco firmamento de cometas que volan ciegas
..
aquí bi soi aguardando a tuya poderosa parola
que ixeque mars ature rius alumbre estrelas

Fuente: Queremos más obras de Ánchel Conte
(Grazias Ánchel per compartir istos testos)

jueves, 4 de octubre de 2012

Nueit (De Ánchel Conte)

estriño uellos caduco que yes á canto espullada estatua de mármol ruxiada d’escuma e petalos de lilio
...
siento os traquius d’o tuyo corazón igual que olas batendo cuentra las peñas a tuya ulor m’encapina de viento marino
t’apreto cuentra yo mármol esdeveniu fuego te m’ac ollas tanto que nian un tovo rayo de luz entre tu e yo i cabe
chuntos indeseparables enreligaus la un en l’atro feitos un un esdevenius falceñas emparelladas tallando l’aire
lo pienso
entre que cai ista nueit sondormida en calma e o tuyo zaguer beso encara ye o reloch que marca o tiempo


16 de setembre de 2012, sobre borradors de 2-6-12 y 31-10-11

miércoles, 3 de octubre de 2012

Mái





Mái masiau chiquet t´o Rock and Roll.
Mái masiau chiquet ta suenios e orizons infinitos.
Mái masiau chiquet t´arreguir esbenideros.
Mái masiau chiquet...

(E.Jartillo)

lunes, 1 de octubre de 2012

Cursos d´aragonés (Consello d´a Fabla)

Iniziazión/Afundamiento
. Escomienzo: 15 d’otubre de 2012, 20:00 oras
. Durada: dica abril de 2013
. Días: luns e miercres
. Puesto d’impartizión, informazión e inscrizions:
CONSELLO D’A FABLA ARAGONESA
Abda. De Os Danzantes, 34, baxo. (Dentrada por a plaza gran de Torre Mendoza), 22005 UESCA
Tel.: 974231513// cfa@consello.org
www.consello.org

Nuebos articlos e binclos





Emos calau bels articlos e binclos de literatura en aragonés. Articlos de Antón Eito, Chusé Inazio Nabarro e Francho Nagore... entre atros.

Asperamos sigan de intrés ta bustés.

Salú.


As zien claus

De o libro "As zien claus", de Chusé Raúl Usón, una d´as presonas a las que més agradezius abemos d´estar toz os aragoneses que aiman a suya lengua.


70. Zien añada
Dentro de zien añadas, alto u baxo, una presona, no sé si ombre u muller, s´amanará enta istas linias, rechirando a suya presonalidá, consellos, respuestas, bel mensache amagato, codificato, chustificato. O zerclo se zarará y yo m´en dar por satisfeito.






Usón, Chusé Raúl; "As zien claus"; Colección Literaturas de Aragón -Serie en lengua aragonesa-; Gobierno de Aragón; Zaragoza, 1997.

Espera e volito (De Anchel Conte)

ESPERA E VOLITO

Diez...
minutos d’aspera ye una sucesión d’estacions sinse nombre se fan luengos como un agüerro sinse fuellas en plevia
pretendo inútil intento ta vencer o tiempo viachar n’a lomera d’a nube que navega sinse voluntá propia per o viento empentada
pero pasa tan aprisa flocón de cotón ubierto t’o cielo que sinse parar cuenta se deluye n’o mar trafucada con l’augua
un embol de flamencos tova flecha de pluma que mansament fiere l’aire en blanco e rosa retorna ta casa buscando primaveras
sobre olas rudiosas que hue o viento de levant sobate e tacan d’ocre a espuenda sinse escuma volan ent’o sur perque Africa los clama
entremistanto soi capuzau n’o fizón d’as sayetas d’un reloch que conta con precisión tanta ausencia que nunca no acaba
dende casa mía me miro lo mar ista fin d’o mío verano primer domingo de setiembre que tan abonico sinse apercazar-te s’apolarga
..
diez minutos no ye si que ista simpla eternidá encletada n’una esfera blanca salir-me-ne no puedo cuan tu me mancas

jueves, 27 de septiembre de 2012

son (de E. Jartillo)

sonius son,
sonete de son,
que suena,
e suenia,
suenia,
suenia...

Suenios e sospiros
sopuestos...
me suposo...

Recomendazions

As planas d´o Ligallo e a suya botiga.





- http://abotiga.com Primer web de bendas an que se puede mercar de raso en
aragonés.

- http://abotiga.wordpress.com/ O blog d´a botiga

- http://fablans.org/zaragoza/ web de l'asoziazión

Espezialmén por A Botiga, en Fablans Zaragoza entendemos que no puede haber
cultura en aragonés si no esiste un mercau en aragonés. Por ixo, A Botiga
fesica y birtual preban de contribuyir á desembolicar ixe mercau d'una traza
seria como contribuzión á la normalidá de a nuestra lengua.

Fuente: Chan Baos

L´aragonés tamién en o "Slam Poetry Zaragoza"




Ayere en "La Campana de los Perdidos" -Zaragoza- estié o III Slam Poetry de Zaragoza.

O poeta Víctor Guíu rezentó bel poema n´aragonés pa ra sorpresa de toz. O intresán estié que cuacó muito a ra chen.

Como diz o mío amigo David Giménez: "o importan ye partizipar, pero més importán ye fer bella cosa o primero". Así estié ayer con ixe poema en o Slam. A mirar si en os beniéns tenemos a suerte de ascuitar més poemas.

Atro chiquet pasico ta que se beiga que en a nuestra lengua ye posible fer cualsiquier cosa.

martes, 25 de septiembre de 2012

LUSCOS N’A MIRADA (de Anchel Conte)

decidié de pillar astros con a boca e me trobé os tuyos labios universal firmamento
...
me i perdié trafucau entre tanta luminaria
estelas que volan nevasco que en tovos flocons cayeba en silencio borrando’l viero
resolví d’abracar boira con as mans e m’alcontré a suaveza d’a tuya piel polida isla virchen
tresbatiu i deixé que m’acaronasen uambras
abres de amorosos brazos que igual como liedrera m’acollaban en insondable misterio
conscientment ubrié udius t’ascuitare o remor de l’aire e me i entró lo tuyo calient aliento
capín de tanta musica que sin notas sonaba
me crexioron luscos n’a mirada reflexo d’as luces que de nueits tresminan d’ os tuyos uellos
..
te busqué ta dar-te a mía inaudible parola entre tanta polideza de mars selvas monts e planas
..
reblé no caleba garra busca perque en yo creixebas astro boira musica i yeras tot entero

Talmén (De Víctor Guíu)

Talmén,
me pienso tantismas begatas,
plegará un día que i tienga que dizir per                                 
qué diaples fue ta Uesca,
ta charrar aragonés,
u estudiar-lo ta amostrar-lo.

Talmén,
ixe día,
no me’n calga más que dixar de chugar a                               
estar presona importán,
escritor de bellas cosas sin de traza ni                                    
aprobeito dengún.

Talmén,
Manuel e os chiquez dizirán bel día esde-                                             
benidero:
“Iste Bítor puyaba ta Uesca.
Estudiaba ixo que deziban aragonés:”

Talmén,
güe lo i ferba, de nuebas,
ta cayer perén en o mismo cantal.

Talmén,
l’unico que fazié ixas tardadas fue meter                                
istas parolas que agora nimbío.
Parolas suabes e sinzeras,
como l’aimor que bos tiengo.
Como iste tozuelo mío,
que prexina que no soi gran,
ni chicotón,
sino que soi busatros.

Y solamén ombre que quiere estar ombre,
en un mundo de furos mostrugos.